Het aftellen is begonnen!

Lieve allemaal,

Bijna 10 weken geleden alweer stonden wij op Schiphol om uitgezwaaid te worden en ons Kenia avontuur tegemoet te gaan! Inmiddels zit deze geweldige periode samen er alweer bijna op en zal Floor aankomende vrijdag terugvliegen naar Nederland. Op het moment dat Floor in het vliegtuig stapt, zal Anna-Lynn haar ouders en vriend opwachten die voor drie weken naar Kenia zullen komen om samen te gaan reizen.
Helaas pindakaas is dit dan ook het laatste bericht van ons samen!
Gelukkig hebben we afgelopen week nog een heel mooi afsluitend tripje gemaakt dat we dan ook graag met jullie willen delen.

Vorig weekend zijn we een paar dagen met Bas en drie van zijn vrienden (Lucie, Mash en Keshii) op pad geweest.
Vorige week zaterdag stapten wij met z’n tweeën ’s ochtends op het vliegtuig naar Mombasa. Vanaf daar zijn we met een taxi naar de veerpont gebracht. Deze veerpont was een hele belevenis: een paar duizend mensen (zowel lopend als in auto’s en van alles en nog wat met zich meeslepend) verzamelden zich keer op keer op de kade om de oversteek naar de andere kant van de Kilindini Harbour te maken. Wij werden door onze taxi chauffeur temidden van deze mensenmassa gedropt en zochten ons een weg aan boord van de veerpont. Het was een enorm gedrang om aan boord te komen en eenmaal op de pont werd je nog steeds bijna omver gelopen. We waren dan ook blij toen wij veilig, met al onze spullen, aan de overkant aankwamen.
Hier ontmoetten wij Bas en zijn vrienden. Samen zijn we per matatu verder gereisd naar de zuidkust, Diani Beach.

Aangekomen had Mash een leuk onderkomen voor ons geregeld: we sliepen in treehouses! Het waren eigenlijk gewoon huisjes op palen.
Nadat we onze spullen hadden gedropt en een hapje gegeten en direct daarna de zee in gerend! In het kustgebied is het enorm warm en de lucht is erg vochtig waardoor het nog warmer aanvoelt dan in Kisumu. We hadden dan ook wel behoefte aan een beetje verkoeling.
Eigenlijk hebben we er een heel relaxt weekend van gemaakt.
De eerste drie dagen hebben we voornamelijk aan het strand en in de zee doorgebracht.
Wel zijn we nog even actief geweest op het strand met de kaatsbal van Anna-Lynn, die zij uit Nederland had meegenomen. In plaats van de Klûners uit Kenia, kwamen nu de Kaatsers uit Kenia in actie!

Met blauwe plekken op onze handen maar met de kaatstechniek volledig onder de knie zijn we ’s avonds op stap gegaan in de bar: the Forty Thieves.
Opvallend was dat je hier voornamelijk ‘mzungu’s’ ziet! Aangezien het hier nogal luxe vertoeven is en de prijzen in verhouding hoog liggen, trekt het kustgebied voornamelijk vakantiegangers uit het Westen. Dit avondje stappen voelde dan ook aan als een nachtje doorhalen in Groningen!

Het overnachten in de boomhut was ook erg bijzonder. Aangezien deze hut niet afgesloten was kon elk (on)gedierte naar binnen komen. Nadat wij op de 2e ochtend ons ontbijtje op hadden en terugkeerden naar de boomhut om onze tanden te poetsen, had een aapje de kast omgegooid en Anna-Lynn haar tandpasta aangevreten, ooooohhh!! Ook Bas zijn boomhut bleef niet aap-vrij. Zijn appeltje voor de dorst werd meegenomen door een aap.

Dinsdag zijn we met z’n allen gaan snorkelen in Shimoni, het zuidelijkste puntje van Kenia.
Samen met vijf Australiers zijn we hier met een busje naartoe gebracht. Hier aangekomen begon onze trip met zo’n 25 andere toeristen op een ‘dhow’ (boot).
De omgeving was super mooi: helderblauw water waar je alle vissen en dolfijnen(!) in kan zien zwemmen.
Onderweg kreeg iedereen een duikbril en snorkel en konden we na een eindje varen het water in. Na ons ademritme te hebben teruggevonden door de snorkel, konden we genieten van de prachtige onderwaterwereld. Een aantal guides zwommen met ons mee en wezen ons de vissen, het koraal en al het andere moois dat onder water is te zien.
We hadden jullie graag onze foto’s van dit prachtige, laatste uitstapje aan zee willen laten zien maar helaas gaf onze camera op dag drie een kaartfout. Gevolg: alle foto’s van ons op het strand, in de zee en in de kroeg weg!!
Gelukkig hebben we alles op onze harde schijf opgeslagen en zullen we jullie bij thuiskomst alles z gedetailleerd navertellen dat jullie er zelf een beeld bij kunnen vormen:).

Dinsdagavond zijn we samen met Bas en Lucie met de nachttrein naar Nairobi gereisd. Deze reis duurde zo’n 18 uren: van 19.00 uur tot bijna 13.00 uur de volgende dag! Ondanks het gehobbel en de vele stops die we maakten, hebben we heerlijk geslapen.
In Nairobi hebben hebben we een hapje gegeten en zijn daarna doorgereisd naar Kirasha, waar Bas en Lucie verblijven. Met de matatu reden we tot een bepaald punt. Vanaf hier had je twee mogelijkheden: een half uur lopen of een motorcycle nemen. Stoer als wij zijn hebben wij natuurlijk voor de laatste optie gekozen, ondanks dat we hier nog nooit eerder op hadden gezeten! We beveelden de bestuurder dan ook ‘pole pole’ te rijden, ook aangezien er nogal wat gaten in de weg zaten!

Aangekomen bij Bas moesten wij wel even wennen aan het primitieve leven wat ‘zijn gezin’ hier leidt. Het gezin woont in een zelfgebouwd huis van hout met een golfplaten dak. Er is geen stromend water, geen elektriciteit, een latrine (waardoor Floor regelmatig over haar schoenen plaste) en een bed waarin je niet voelt dat je op een matras ligt.
We kregen ’s avonds een flink bord rijst en aardappelen voorgeschoteld dus in principe kon de nacht beginnen. Helaas voor ons stond er een ezel naast het huis die regelmatig luidkeels stond te balken. Ook was het vervelend als je ’s nachts naar de w.c moest: langs de koe naar de latrine om met w.c papier in je ene hand en een zaklamp in de andere je behoefte in het gat te mikken, een hele opgave!

Donderdagochtend hebben we een douche genomen (lees: een emmer bruin water in een hokje over je heen gooien!).
Opgefrist en ontbeten zijn we samen met Bas en Lucie naar het rehabilitation centre gelopen, waar zij hun vrijwilligerswerk doen.
60 kleine kinderen met mutsjes (het is hier een stuk kouder omdat Kirasha een stuk hoger ligt) kwamen op ons afgerend om deze twee nieuwe ‘mzungu’s’ te begroeten.
Samen met Bas en Lucie hebben we de kinderen ’s ochtends geholpen met het maken van de eerste kerstkaarten. Nadat alle kinderen dit vol overgave hadden geprobeerd, was het tijd voor pauze! In deze pauze waren de kinderen niet van ons af te slaan. Ondanks dat we ze probeerden af te leiden met liedjes en dansjes, bleven ze bij ons op schoot klimmen, aan je huid voelen en zelfs de haren uit je armen proberen te trekken!

’s Middags hebben we een potje volleybal gespeeld met de medewerkers van het centre. Dit volleybalnet, een schommel en zelfs een nieuw klaslokaal is mede mogelijk gemaakt doordat Bas sponsoren in Nederland heeft gevonden die dit hebben gefinancierd.
Na het volleyballen werd de muziek gestart en hebben we met alle 60 kinderen gedanst op de muziek van Jan Smit en Normaal! Bas hoopt op deze manier via de fanclub van deze artiesten geld in te zamelen. De kinderen gingen helemaal uit hun dak en vonden het geweldig om Bas zijn dans-moves te imiteren!

Vrijdagochtend zijn we weer opgestapt en hebben een lange reis terug gemaakt per matatu. We waren zo’n 12 uren onderweg. Dit mede doordat we in Nakuru twee uren moesten wachten nadat we ons ticket hadden gekocht. Dat is hier heel normaal...

Afgelopen weekend was ons laatste weekend samen in Kisumu. Dit weekend hebben we benut om zoveel mogelijk souvenirs in te slaan en onze Keniaanse vrienden nog een keer op te zoeken. Samen met hen zijn we zaterdagavond naar de Mon Ami gegaan om onze laatste tusker te drinken.

Onze laatste drie dagen hier zullen wij naar het ziekenhuis gaan, alweer onze laatste stage dagen!
Het geeft wel een dubbel gevoel om straks weer naar huis te gaan: aan de ene kant weet je dat je nog heel veel voor de kinderen hier kunt betekenen, maar aan de andere kant geeft het ook wel weer een lekker gevoel straks weer de ‘gewone’ klachten te zien en te behandelen.
Ook zullen we de mensen en hun manier van omgaan zeker missen! Iedereen is altijd aardig en alles gaat hier op z’n dooie gemak. Vervelend is dan weer dat je met de meeste mensen hier eigenlijk geen afspraken kunt maken aangezien iedereen altijd (gerust uren!) te laat komt.
Tot slot hebben we wel weer zin in een bruine boterham met kaas...! :)

Bedankt dat jullie onze site zo trouw gevolgd hebben en voor de leuke reacties die geplaatst zijn!!

Onze laatste kusjes uit Kenia en tot heel snel!

Anna-Lynn & Floor